Seni düzen getirdi buraya.
Doğar doğmaz, bir maratonun içine sürüklendin. hep yarıştırıldın, hep kazançsız bir mücadele.
halbuki hesapta çocukluğunu yaşamak yoktu,
gün gelecekti gençliğini yaşamak da olmayacaktı.
yaşlanınca da sürünmece...
birileri hep zengin kalacaktı ve sen onlar tarafından sömürülecektin ve bunun için minnet duyman öğretilecekti sana.
asla kendini kendini gerçekleştiremeyecek, ideallerini yaşamayacaktın.
seni bu kör düzende senin gibilerle köpek gibi yarıştıracaklar, emeğini sömürecekler ve hatta birbirinize düşüreceklerdi.
evet maalesef öyle oldu.
bir ömür geçti, orta yaşlara geldin. gençliğini birkaç bey hanım diye hitap ettiğin, aslında yüzüne sümüğünü sürmeyeceğin adinin cebini doldurmak için heba ettin.
gece gündüz çalıştın, hayvan gibi çalıştın ve çok değer kattın ama sen sistematik olarak değersizleştirildin.
ama unutma ki;
sen bu düzen için gelmedin oğlum, kızım. her şeyden önce kendi ideallerin için yaşa. bir ev almak için bir ömür tüketme. o evi ödemek için pislik işverenlerin kölesi olma. kendi doğrularınla doğrul, hayatı tanı, insanları, dış dünyayı öğren. kapalı kutu bu ülkeyle, kapalı zihinlerle savaşma, seni tüketirler.
korkusuzca selam ver, selamını almayanı bir daha asla ciddiye alma. biz çok ciddiye aldık, çok yaralandık, 3 kuruşluk insana ne değerler biçtik. kendine inan. kadere inan. ama kaderci olma. potansiyelinin farkına var.
sanatla ilgilen, tiyatroyla ilgilen. kendini geliştir, kulaktan dolma bilgilerle sadece hareket etme. vizyonunu geniş tut. en azından 1 yabancı dili su gibi konuş. asla yılma. okuduğun okula güvenme, kendine güven.
asla sabah 8 akşam 6 sömürü düzeninin bir parçası olma. gençliğini harcatma. hiçbir zamana ve mekana ait olma. burada doğsan da coğrafya sadece bir ders, unutma, asla senin kaderin değildir.
ve sev, yaptığın işi, sevdiğin eşini yaşadığın çevreyi sev. Ama doğru sev. Çünkü önce doğruyu bul, kendin için. zoraki hiçbir şey yapma.
Yorumlar